Rozdział 24

*Oczami Nialla*
No zajebiście. Nie ma to jak chcieć sobie zrobić 'dziuplę' w drzewie i rozjebać nogę -.- Takie rzeczy tylko Nialler. Marika zadecydowała, że jedziemy na pogotowie. Bolało jak cholera, zwłaszcza, że krew mi cały czas ciekła po nodze, łaskocząc mnie jednocześnie, a rana szczypiąc, zapewne od drzazg. Moim zdaniem, to za bardzo panikowali, chociaż w sumie, to w końcu się mną zainteresowali :D Sam siedziała ze mną z tyłu i cały czas mnie przytulała i pocieszała. Nie żeby mi to nie odpowiadało... Trzymałem ją za rękę, a ona kurczowo ją ściskała. Z pomocą Louisa wszedłem do gabinetu, gdzie siedział jakiś koleś. Na oko może w moim wieku, a może nawet młodszy. Miał czarne loki, ale był brzydszy od Hazzy. Coś tam do mnie gadał, ale go nie słuchałem, bo byłem głodny ;c Facio przemył ranę i opatrzył plastrem. Małych rozmiarów to on nie był, plaster oczywiście! Podziękowałem i on wyszedł. Zrobiłem to samo. Marika mnie nie zauważyła i chciała zapytać lekarza, co ze mną. Jednak i ona i on stanęli jak wryci.
-Marika... Co ty tutaj robisz?-zapytał wyraźnie zdziwiony. Tylko skąd on zna Mar?
-Yyyyy....ammm-'toszkę' ją zatkało- Hablamos espanol, por favor*?-wydukała. Czemu ona chce z nim rozmawiać po hiszpańsku? Na szczęście ja znam ten język! Ha! Gotcha! Sam była równie zdziwiona co Marika, za to Louis był zły.
-Si-odpowiedział i zaczęli konwersację- A więc co tutaj robisz? Dawno się nie widzieliśmy. Co u ciebie?-zasypał ją pytaniami.
-Napierdalasz jak katarynka-po hiszpańsku to zabawnie brzmiało- Przeprowadziłam się tutaj z Natallie, a Sam nas odwiedza. A co u ciebie? Jak się tutaj znalazłeś?
-Dużo by opowiadać. Może skoczymy kiedyś na kawę, porozmawiać...-teraz już wiem, czemu nie rozmawiają po angielsku. Gdyby Lou to usłyszał, koleś już by leżał. Marika miała już coś odpowiedzieć, ale Samantha wkroczyła do akcji i zaczęła mówić na szczęście po angielsku.
-Hej, Kuba. Pa, Kuba.-zmierzyła go lodowatym spojrzeniem, odciągając Marikę od... Kuby?
-Marika, może dałabyś mi swój numer?-zapytał chłopak.
-Taa, jasne-wręczyła mu karteczkę-A teraz sorry, koledzy czekają-odwróciła się i wyszliśmy ze szpitala. Nikt nie ważył się odezwać. Marika była tak jakby nieobecna, postanowiłem wykorzystać to, że znamy ten sam język. Chcę z nią porozmawiać, zrobię to po hiszpańsku, w razie gdyby nie chciała, by ktoś inny wiedział o czym konwersujemy.
-Marika, co się stało-zapytałem.
-Ty,ty... umiesz hiszpański?
-Spokojnie, nikomu nie powiem, o tym, co słyszałem. Możesz na mnie liczyć-posłałem jej pokrzepiający uśmiech.
-Dziękuję, Niall.-kąciki jej ust uniosły się lekko ku górze-Zapewne żądasz wyjaśnień?-nieśmiało pokiwałem twierdząco głową, a ona głośno westchnęła- To mój dawny znajomy. Kiedyś chyba coś pomiędzy nami było i zerwaliśmy kontakt, a ja czuję się głupio w jego towarzystwie.
-A dlaczego Sam tak zareagowała?
-Nigdy go nie lubiła-uśmiechnęła się pod nosem-Tala zresztą też.
-Aha-tylko na taki komentarz było mnie stać -.-
-Nie powiesz nic chłopakom, prawda?
-Jasne, przecież obiecałem... Mar?-dziewczyna przeniosła swój wzrok z powrotem na mnie- Mogę cię o coś jeszcze zapytać?-skinęła głową-Spotkasz się z nim?
-Wątpię.
-Co wy tam tak romansujecie? Może podzielicie się tym po angielsku-włączył się Louis.
-A nic, właśnie zapraszam Marikę na randkę-dziewczyna popatrzyła na mnie z wytrzeszczem, a ja puściłem jej niezauważalne oczko. Zaśmiała się cicho, bo ogarnęła, co kombinuję. Louis patrzył na mnie chwilę wzrokiem zabójcy, ale później się uśmiechnął.
-Jako jej przyjaciel, masz się nią opiekować-skrzywił się podczas tej wypowiedzi.
-Luzik, Lou, my się zgrywamy. Nie potrzebnie spinasz poślady-zaśmiałem się, a Louis poluźnił szczękę. Nic nie odpowiedział, tylko wyszedł z samochodu. Marika znowu się nie uśmiechała. To bolało. Zdecydowanie wolę, jak ktoś się uśmiecha. Objąłem ją ramieniem, żeby ją pocieszyć i weszliśmy do domu.
*Oczami Tali*
Byłam wściekłą, że dziewczyny zostawiły mnie samą z chłopakami. Przecież ja tutaj jebne z tymi ciotami -.- A nie mówiłam! Zayn zbił sobie lusterko i rozpaczał z tego powodu. Harry się spocił, przez co loczki mu się rozwinęły i jęczał, że on chce wracać do domu, bo ludzie nie mogą go w takim stanie zobaczyć. A Liam? Jak to Liam. Jak mu chłopcy powiedzieli, że w sklepiku są tylko lody deserowe, które trzeba jeść łyżeczką, to się popłakał.
-Hej! Myślałam, że jesteśmy w parku linowym, a nie w zoo!-wydarłam się-Tymczasem widzę tu jakiegoś orangutana, owcę i jeszcze małą bezbronną pandę! Ogarnijcie się ludzie-pewnie darłabym się na nich dalej, ale zadzwonił mój telefon. Pospiesznie go odebrałam.
-Tak?
-Dzień dobry, czy rozmawiam z panną Natalie Duda?-odezwał się męski głos po drugiej stronie.
-Tak, w czym mogę służyć?
-Nazywam się Anthony Collins, organizator Gali Rozdania Nagród Filmowych, mam dla pani propozycję. Została pani polecona, przez grupę taneczną.
-A do czego zostałam polecona?-o co temu faciowi chodziło?
-Ma pani możliwość zatańczenia na Gali, przy boku Shakiry-odpowiedział spokojnym głosem.
-Co?!-zrobiłam wielkie oczy. Nogi zaczęły się pode mną uginać, a świat się ściemnił. Myślałam, że zemdleję. Oczywiście Shakira to nie Jared Leto i 30 Seconds To Mars, ale to też gwiazda!
-Oczywiście, jeśli wyrazi pani na to zgodę. Więc mogę liczyć na pańskie uczestnictwo w wydarzeniu?
-Oczywiście, że się zgadzam.
- W takim razie zapraszam panią na trening, który odbędzie się jutro o godzinie 15 w miejskim ośrodku kultury. Jednak, gdyby mogła pani być wcześniej, aby podpisać umowę.
-Dziękuję, na pewno się zjawię. Do widzenia.
-Do zobaczenia-rozłączył się.
-Aaaaaaaaaaaaa!-zaczęłam piszczeć i skakać. Chłopaki patrzyli na mnie jak na wariatkę, ale jebie mnie to. Harry mnie w końcu złapał.
-Jeżeli myślisz, że posklejane loczki to twój problem, to się powąchaj, bo twój zapach jest znacznie gorszy-zatkałam sobie nos.
-Coś ty taka podjarana-zapytał się Zayn.
-Będę tańczyć z Shakirą!-wydarłam się.
-Ta, chciałabyś... Przestań śnić, złotko-zaśmiał się.
-Jak nie wierzysz, to nie! Zobaczysz mnie w TV i się przekonasz!-pozdrowiłam go środkowym palcem.
-Ej, ludzie! Zabrali nam samochód-wydarł się Zayn, zapatrzony  w telefon, widocznie ogranął, że może mu on służyć do przeglądania się -.-
-Liam, idioto! Trzeba było dawać Mar kluczyki?-zapytał Harry.
-Dlaczego wzięli nam samochód?-Liam niezbyt przejął się Harrym.
-Niall wpadł w drzewo, coś sobie zrobił i pojechali do szpitala-powiedział Zayn z obojętnością.
-Co?! Wiedziałem, że to nie był dobry pomysł!-Daddy zaczął rozpaczać.
-Liam!Uspokój się!-Hazza dał mu z liścia, a ten się opamiętał-Niall to duży chłopczyk, zresztą Sam się nim zajmie...-poruszył brwiami, a na twarzy naszego tatusia zagościł głupi uśmieszek. Zrobiłam facepalma.
-To co zamawiamy taxi?-zapytałam.
-Ale Mar ma mój portfel!
-No to będziesz sobie biegł za samochodem-zaśmiałam się i przybiłam pionę z Zaynem.
-Chyba ty!
-Dobra, chodźcie, zaraz podjedzie taxi-wtrącił Harry.
-To gdzie jedziemy?
-No raczej, że do nas-Loczek się wyszczerzył.
-A ty co? Zęby wietrzysz?-musiałam to skomentować. On zamknął buzię i zrobił smutną minkę. Po około pół godziny byliśmy już u chłopaków w domu. Nosiło mnie jeszcze bardziej niż zawsze, a myślałam, że gorszej nadpobudliwości już nie mogę mieć... Nie mogłam usiedzieć w miejscu, więc cały czas się wierciłam na kanapie w salonie. Miałam ochotę skakać, piszczeć, a nawet się całować -.-
-Weź idź gdzieś spożytkuj tą energię, bo nie mogę patrzeć jak podskakujesz w miejscu-powiedział Zayn, który siedział obok mnie na kanapie. Faktycznie, mogło go lekko wkurzyć moje ciągłe wiercenie się. Ale chuj mnie to.
-Chodź-Harry podał mi rękę. Niepewnie, ale chwyciłam ją. Zaprowadził mnie do jakiegoś pomieszczenia. Było w nim pełno sprzętu. To chyba ich domowe studio nagraniowe.
-Po co tu jesteśmy?-zapytałam.
-Wejdź do środka, a jak już wyładujesz swoje emocje, to cie wypuszczę-nie zdążyłam nic powiedzieć, bo wepchnął, mnie do środka i zamknął drzwi. W tej chwili się nie cieszyłam, tylko byłam wściekła. Zaczęłam krzyczeć, ale on mnie nie słyszał, bo wyciszył pomieszczenie, no zajebiście po prostu -.- Waliłam w drzwi, a oczek nic sobie z tego nie robiąc zaczął stroić do mnie głupie miny, ale po moich niezbyt kulturalnych ruchach wypuścił mnie z tej puszki. Obrażona na niego zeszłam na dół.
*Oczami Mariki*
Cholera. Niall zna hiszpański. No to wpadłam -.-Byłam zła. Co Kuba tutaj robił? Ja sobie kulturalnie wyjeżdżam do Londynu, żeby odciąć się od starych znajomych i przeszłości i co? I chuj! Przeszłość wraca. Chociaż tyle, że nic do tej przeszłości nie czuję. Chwała ci, Panie, za to! Nie mam zamiaru się z nim spotykać. Jeszcze na głowę nie upadłam, tylko po cholerę podawałam mu swój numer? Najwyżej go zmienię, nie ma dramatu. Mimo wszystko, byłam zła, że zbliżyłam się z tym człowiekiem, żałuję tego, jak niczego. Jednak, co się stało, to się nie odstanie. Musiałam się odstresować. Weszłam do domu chłopaków i od prosu zaczęłam krzyczeć.
-ZAYN! MASZ SZLUGI?!
-A co swoich nie masz?-odkrzyknął mi z kuchni.
-Mon, spuściła w kiblu, jak zauważyła, że palę-na samą myśl się skrzywiłam, jak ona mogła mi to zrobić?
-Ych, co ja z tobą mam-westchnął.
-Oddam ci, no-wzięłam od niego paczkę i wyszłam na taras. Usiadłam sobie na krześle, odpalając szluga. Dosyć mocno się zaciągnęłam. W tej chwili dołączył do mnie Zayn. Wziął ode mnie papierosa, zaciągnął się i oparł się o ścianę.
-No może mi oddasz?-zapytałam zirytowana. Jakby nie mógł sobie wziąć nowego -.- Nie odpowiadał, więc to ja zasięgnęłam po nowego do opakowania. Po chwili się odezwał.
-Marika, pamiętasz co mi obiecałaś?-zapytał, wbijając wzrok w przestrzeń. Tym razem to ja nie odpowiedziałam-Miałaś już tyle czasu. Proszę cię, nie trzymaj mnie dłużej w niepewności-przeniósł wzrok na mnie.
-Zayn, ja...
________________________________________________________________--
Buuuuuu.... Macie i się domyślajcie :D  Dziękuję, dziękuję, jeszcze raz dziękuję za tyyyyyyyyyyleeeeeeeee wejść! :P No jest sprawa. W następnym będzie trochę pornosów, więc daję Wam czas, zanim dodam, żebyście przygotowali się psychicznie. Nie wiem jak mi to wyjdzie, bo nie jestem dobra w tych sprawach, ale to ocenicie :D Możliwe, że kolejny będzie pod koniec tygodnia [czyt. niedziela] jeżeli nie będzie w niedziele to najpóźniej we wtorek. Dziękuję za uwagę, Branoc <3