Rozdział 29

*Oczami Samanthy*

Ja naprawdę nie chciałam zrywać z Niallem. On jest dla mnie naprawdę ważny, mój świat zaburzył swą równowagę, kiedy musiałam mu o tym powiedzieć. Zachowywałam zimną krew, czułam, że tak muszę, nie mogłam się rozkleić. Myślałam, że kiedy zobaczy mnie niewzruszoną, będzie mu łatwiej odejść. Mi będzie łatwiej wylecieć do Włoch. Naprawdę chciałam tak myśleć… Niestety, w ogóle mi to nie pomogło. Wręcz przeciwnie, czuję się jeszcze gorzej, przez to jak potraktowałam mojego chłopaka. A może nawet już byłego chłopaka ;x  Nagle zaczęło się wszystko komplikować. Przecież wiedziałam, że pod koniec wakacji będę musiała wyjechać. Nie powinno mnie to zaskoczyć. Chyba chciałam żyć chwilą, razem z moim blondynem u boku. Niestety skończyła się nasza sielanka. Co miałam mu powiedzieć? Mówiłam samą prawdę. Związek na odległość nie ma sensu. Nawet jakbym została to on miałby trasy, co już oznaczałoby rozłąkę, a co dopiero, jak ja wyjeżdżam, nie będziemy się w ogóle widywać. Nie miałam już powoli siły. Mimo iż nie jesteśmy razem długo, nie chcę się z nim rozstawać. Ale muszę. Nic na to nie poradzę. Kiedy planowałam imprezę, to choć na chwilę zapominałam, co mnie czeka. Ale teraz nadszedł czas imprezy i wszystko powraca. Dostałam się do szkoły artystycznej, to chyba jedyny plus mojej przeprowadzki. Reszta to same minusy -.- Muszę zostawić przyjaciół, chłopaka. Niby nie spędziłam z nimi za dużo czasu. Zaledwie 2 tygodnie, ale będzie mi ich brakować. 31 mam samolot. Dzisiaj jest 29 i właśnie szykuję się na imprezę do dziewczyn, którą sama organizowałam i skromnie muszę przyznać, że wyszło mi to niesamowicie. Włożyłam w to wiele pracy i serca. Chciałam, aby 18 urodziny moich przyjaciółek były idealne, niezapomniane. Nie rozmawiałam z Niallem w przeciągu ostatnich dwóch dni, ale zamierzam to zrobić, podczas imprezy. Chcę go przeprosić. To chyba będzie dobre wyjście z zaistniałej sytuacji. Muszę mu to wszystko wytłumaczyć, bo teraz pewnie ma mnie za jakąś zimną sukę, której nie zależy. Wręcz przeciwnie. Zależy. I to w chuj bardzo. Nie mogłam więcej rozmyślać, bo do przyjęcia nie zostało za dużo czasu, a ja kompletnie nie wiem co założyć. Nie będę się stroić, bo nie zależy mi na tym. Gdybym jeszcze miała dla kogo… A tak? Nie ma sensu, przecież nie chcę, żeby Niall jeszcze bardziej żałował, że wyjeżdżam. A może on się już z tym pogodził? Może ja dla niego nie znaczyłam tyle co on dla mnie? Chociaż po tym jak wybuchł, kiedy się dowiedział o wszystkim, można wywnioskować, że się przejął. Kurwa, za dużo tego słowa –„można”- co to w ogóle jest? Jebane przypuszczenie, równające się z „chyba” -.- I znowu zaczynam o tym wszystkim myśleć. Czas zająć się strojem. A więc w końcu się ubrałam. Było ciepło, jak na Londyn. Wystarczyły zwykłe szorty. Nie malowałam się mocno, ani nawet nie zwracałam uwagi, czy makijaż będzie pasował. Usta podkreśliłam czerwoną szminką, a oczy granatowym cieniem. Jeszcze tylko pociągnęłam rzęsy tuszem i było okej. Dołożyłam jeszcze jakieś bransoletki i spryskałam ciało ulubionymi perfumami Nialla… Kurwa, czy ja nie potrafię choć na chwilę o nim zapomnieć? Oczy mi się zaszkliły na samo wspomnienie, ale teraz się nie mogłam rozpłakać. Mogłam wcześniej pomyśleć i użyć wodoodpornej maskary, trudno, teraz przynajmniej mam powód, dla którego nie mogę wymięknąć. W końcu wyszłam z mojego tymczasowego pokoju i zeszłam na dół. Bolał mnie brzuch z nerwów. Napiłam się wody, a w międzyczasie zgromadziła się reszta i mogliśmy jechać. Jechałam z dziewczynami samochodem Mariki. Jej siostra i chłopak pojechali taksówką. Później z nimi wracam. Bo raczej na noc nie zostanę. Owszem, nawet jeśli sobie wszystko wytłumaczę z Niallem, to raczej nic nie zdoła zmienić. Musiałby stać się jakiś cud, a w takie jaja raczej nie wierzę -.- Nim się zorientowałam byłyśmy na miejscu. Nieźle musiałam być  pochłonięta myślami, bo Liam już zdążył nam drzwi otworzyć ;o Przedstawił nam w końcu swoją już nie tajemniczą wybrankę. To Venya. Całkiem ładna. A w dodatku kolejna blondynka. Chociaż, nie. Marika już nie jest blondynką, ale była. To się liczy. Rozejrzałam się jeszcze raz po całym domu, aby obczaić, czy wszystko nadal jest w nienaruszonym stanie. Na szczęście wszystko było w porządku i nie musiałam się stresować. Wszyscy zaczęli się powoli schodzić. Najpierw chłopcy z góry, a później po kolei goście. Widziałam, że dziewczyny i Liam są bardzo zabiegani, między swoimi gośćmi. Każde z nich zajmowało się swoimi znajomymi, bo nie mieli czasu dla innych. Ale powoli już kończyli i padali z wycieńczenia, w każde możliwe do odpoczynku miejsce. Wypiłam trochę wina na rozluźnienie i postanowiłam w końcu zmierzyć się z Horanem. Strasznie się denerwowałam, ale nie mogłam tego odkładać. Nie zostało mi wiele czasu. Jeszcze tylko jutro, bo pojutrze już wylatuję, więc to odpada. A wątpię, żeby jutro ktokolwiek z towarzystwa był w stanie do poważnych rozmów. Skierowałam się do kuchni. Tylko tam mogłam zastać Horana, bo zamówiłam naprawdę świetne jedzenie.

Skierowałam sie do kuchni, z nadzieją, ze tam właśnie znajdę Nialla. Nie myliłam się. Jednak nie siedział przy przekąskach, a przy alkoholu. Poszłam do niego. Nie był jeszcze na tyle pijany, więc mogłam z nim swobodnie porozmawiać. W dodatku był znieczulony, więc może przyjmie moje słowa dobrze, a nie znowu pizdnie drzwiami i pójdzie -.-

-Hej-przywitałam się, siadając obok.

-Siema- nerwowo bawił się szklanką.

-Chciałam pogadać- wreszcie na mnie popatrzył i prychnął.

-Spoko, jasne. Ale nie bardzo wiem o czym mamy rozmawiać.

-Niall...

-Tak mam na imię- cicho westchnęłam

-Musisz?

-Ale co?

-Udawać, że  nic cię to nie obchodzi?

-Skoro ciebie to nie obchodzi, to dlaczego ja mam się przejmować?

-Myślisz, że mnie to nie obchodzi?- spuścił głowę-Nie wierzę... Niall...

-Rozumiem, że nie czujesz do mnie, tego co ja do ciebie, ale cholera jasna mogłaś nie robić mi tej jebanej nadziei, przez te 2 tygodnie- popatrzył na mnie z bólem w oczach.

-Dasz MI się w końcu wypowiedzieć?

-Proszę- wzięłam głęboki wdech.

-Myślisz, że ja jestem jakąś suką bez uczuć...

-Kontynuuj...

-To mi nie przerywaj -.-  Myślisz, że ja nie chcę tutaj zostać... z tobą? Mylisz się. Ja chcę i to bardzo, ale jeszcze do niedawna mieszkałam w Polsce, tak jak dziewczyny. Ale moja mama jest Włoszką i chciała wrócić do rodzinnego kraju. Ja musiałam jechać z nią. Nawet z nią nie rozmawiałam. Szukałam szkoły tam już od bardzo dawna, zanim ciebie poznałam. To nie jest takie proste, jest taka sama szkoła tutaj w Londynie, ale spóźniłam się. Zapisywali do końca lipca, zanim w ogóle poleciałam do Irlandii. Poza tym, przecież nie mogę mieszkać z dziewczynami. Nie zwalę się Mon...

-Mogłaś mieszkać z nami...

-No chyba nie. Mówiłam ci, że ja nawet nie wiedziałam o istnieniu waszego zespołu -.- Niall, gdybym tutaj mieszkała, to dalej bylibyśmy razem.

-Ale dlaczego nie chcesz spróbować? Włochy nie są przecież tak daleko...

-Z geografii to ty chyba oblałeś. Ja na prawdę chcę być z tobą, ale ja nie chcę cię usidlać. Pomyśl, co powiedzą twoje fanki? One by mnie chyba zjadły!

-Sam, wiesz, że ja dla ciebie zrobiłbym wszystko...

-Niall, ale ty jesteś gwiazdą! To wszystko nie jest takie proste, jak się komuś wydaje. Ja bym z chęcią została tutaj, ale nie mogę.

-Poszukamy ci mieszkania.

-Tak, ciekawe jak je utrzymam. Widzisz, wszystko jest w punkcie zwrotnym- w tej chwili przybyła Mon do kuchni, jeszcze jej tutaj brakowało -.-

-Co tam zakochańce?- ona się uśmiechnęła, czy ja źle widzę?

-A tak, żegnamy się, skoro wyjeżdżam- powiedziałam siadając obok Nialla.

-Jak to wyjeżdżam? Przecież miałaś zostać. Masz iść na studia.

-Tak, ale we Włoszech- sprostowałam.

-To te idiotki ci nic nie powiedziały?

-Co znowu?- Niall tylko siedział i się patrzył, bo tak samo jak ja nie wiedział o co chodzi.

-No przecież mieszkasz u nas i idziesz do tej swojej szkoły tu w Londynie.

-Co?- teraz to się zgraliśmy z Niallem.

-No to. Dla mnie to nie sprawia problemu, bo i tak nas prawie w domu nie ma, a i tak mamy wolny pokój u góry. A ty na pewno nie chcesz się rozstawać z Niallem, więc jest okej.

-Ale ja nie składałam papierów do tej szkoły...

-Nie martw się, wszystko już jest załatwione. Dziewczyny są takie przekręciary, że nawet twoja mama się zgodziła- zaśmiała się.

-Aha. Ciekawe, kiedy zamierzały mi to wszystko powiedzieć -.-

-Nie wiem, ale w tej chwili zjebały- i wyszła. Tak po prostu sobie wyszła. Popatrzyłam na Irlandczyka, który z szokiem przyglądał się naszej wymianie słownej.

Nie wiedziała czy się śmieć czy płakać. Jak to załatwiły mi szkołę tutaj na miejscu. Czy to oznaczało, że mogła zostać i jak one załatwiły zgodę jej mamy? Zastanawiała się dłuższą chwilę w milczeniu. Kiedy ocknęła się zauważyła wpatrzonego w nią Nialla. Chłopak wyraźnie był zdowolony z przebiegu sytuacji. Nagle olśniło ją i wyciągnęła wskazujący palec prosto przed twarz Irlandczyka.
- To ty to wszystko ukartowałeś!?- dodała nieco głośniej niż powinna.- Twarz chłopaka rozjaśniała w uśmiechu jeszcze bardziej, co tylko utwierdziło ją w tym, że ma rację. Niall chwycił ją za rękę i ucałował szepcząc przy tym - Dla miłości mojego życia jestem w stanie zrobić wszystko, nawet czynić możliwym rzeczy niemożliwe. Nic nie jest ważne póki jesteś obok Skarbie.- Kiedy to powiedział drugą ręką odgarnął jej kilka kosmyków włosów za ucho patrząc przenikliwie swoimi niebieskimi jak ocean oczyma.
- Kocham Cię i nic nie może nas rozdzielić- dodał po chwili i czekał na jej reakcję.
- Ja Ciebie też kocham i jestem głupia,  że zdawało mi się , że nie ma innej drogi wyjścia z naszej sytuacji.- powstrzymując łzy złożyła na ustach blondyna najsłodszy z dotychczasowych pocałunków.

*Perspektywa Louisa*

Wyciągnąłem z tylniej kieszeni klucz do mojego pokoju. Nie mogłem pozwolić na to, by któryś z imprezowiczów wjebał się do mojego królestwa, które przygotowałem specjalnie dla Mar. Wszedłem przodem, zasłaniając jej widok mojego pokoju. Odwróciłem się do niej i szeroko uśmiechnąłem.

-Louis, co ty kombinujesz?- wydawała się być zaniepokojona. Przepuściłem ją w końcu. Stanąłem obok niej i czekałem, aż wyrazi swoją opinię. Postanowiłem zrobić jej niespodziankę urodzinową, ale była to też dobra okazja, aby wyznać jej, co do niej czuję. Zrobiłem ‘nastrój’ o ile coś takiego można zrobić, prędzej go stworzyłem. Mianowicie po całym pokoju porozsypywane były płatki czerwonych róż. Łóżko też było nimi ozdobione. Dla nastroju w kątach były rozstawione ogromne świece o zapachu czekolady. Rzucały one blade światło na pokój, tworząc półmrok. Byłem zadowolony ze swojego dzieła, a najważniejsze jest to, że sam na to wpadłem! Nie potrzebowałem do tego nawet naszej organizatorki- Samanthy! Jestem dumny :D

-Wow, Louis, to chyba najlepszy prezent jaki dzisiaj dostałam. Dziękuję- spojrzała na mnie, a ja się zarumieniłem. Dobrze, że było ciemno. Lekko musnęła mój policzek. Omal nie skakałem ze szczęścia.

-To jeszcze nie wszystko- podszedłem do łóżka i wyciągnąłem spod niego ozdobnie zapakowane pudełeczko i wręczyłem dziewczynie.

-Louis, ja nie mogę tego przyjąć. Wystarczy już, że się tak postarałeś i przygotowałeś dla mnie to wszystko- westchnęła.

-Proszę Cię, weź to- Marika niepewnie odebrała ode mnie pakunek i ściągnęła z niego folię ozdobną. Otworzyła pudełeczko. W środku był naszyjnik, w kształcie serca. W środku było nasze zdjęcie, a z tyłu wygrawerowany napis: „ I can’t be your superman, but for you I’ll be superhuman”. To tekst z naszej piosenki. Wiedziałem, że dla Mariki nie liczył się wygląd zewnętrzny, ale ten wewnętrzny. Dlatego pomyślałem, że te słowa będą idealne. Dziewczyna miała łzy w oczach. Rzuciła mi się na szyję.

-Dziękuję- wyszeptała do mego ucha.

-Em… Marika, bo to wszystko, to nie tylko z okazji urodzin…- zacząłem się jąkać. Oderwała się ode mnie i popatrzyła na mnie tymi niebieskimi oczyma, Zachęcając do dalszego mówienia. Wziąłem głęboki wdech-  chodzi o to, że chciałbym Ci coś powiedzieć- ściągnęła idealnie wyrównane brwi- bo ja…

-Louis, spokojnie, możesz mi wszystko powiedzieć. Przecież jesteśmy przyjaciółmi- patrzyła w moje oczy.

-No właśnie, przyjaciółmi… Marika, tyle, że ja zacząłem czuć do ciebie coś więcej, niż do zwykłej przyjaciółki. Dlatego też wtedy cię śledziłem, bałem się, że masz kogoś, nasza umowa przestanie obowiązywać, a ja nie będę miał u ciebie jakichkolwiek szans, bo ty będziesz z jakimś przystojnym żużlowcem.

-Lou, wiesz, że gdybym kogoś miała, to byś o tym wiedział. To piękne co dla mnie zrobiłeś. Jeszcze nikt nigdy się tak dla mnie nie starał. Zdradzę ci sekret- wspięła się na palce, by móc dosięgnąć do mojego ucha- Gdybyś mnie nie pociągał, nigdy w życiu nie przystałabym na tę umowę- jej słodki oddech otulił moją szyję, wywołując na niej gęsią skórkę. Popatrzyłem w jej oczy.  Zobaczyłem bijącą z nich szczerość i pożądanie. Delikatnie zmniejszyłem odległość między nami i musnąłem lekko jej wargi swoimi. Musiałem się troszkę schylić, by móc do nich dosięgnąć. Marika tego wieczoru postawiła na wygodę i nie ubrała szpilek. Dla ułatwienia stanęła na palcach. Zarzuciła mi ręce na szyję, a ja jej na biodra, unosząc ją przy tym do góry i pogłębiając pocałunek. Doszedłem z nią na rękach do mojego dużego łóżka. Uśmiechnęła się przez pocałunek. Położyłem ją delikatnie. O tak, zdecydowanie fajnie całuje się dziewczynę z kolczykiem w wardze. Trochę przeszkadzał, ale mogłem się nim pobawić, co podobało się Mar. Zacisnęła mi nogi na pośladkach, a ja cicho pisnąłem.

-Mar, nie żeby mi się nie podobało, ale zdejmij buty, bo mi ćwieki w moją seksi dupcię wbijasz- jęknąłem.

-Ups, zapomniałam- ściągnęła buty, nawet nie przerywając pocałunku. Znów zacisnęła mi stopu na pośladkach, podnieciło mnie to, bo zrobiła to z dużą siłą. Zabrałem się za odpinanie jej koszuli. Poszło mi szybko, gdyż była na zapinki. Zacząłem całować jej szyję, obojczyk, doszedłem do piersi. Miała ciekawy stanik. Dziękowałem Bogu, że miał zamek z przodu. Teraz ona ściągnęła mi moją koszulkę, która o dziwo nie była w paski. Zszedłem niżej z pocałunkami, zostawiając na brzuchu dziewczyny pokaźnych rozmiarów malinkę. Widzę, że chyba była przygotowana na dzisiejsze okoliczności, bo miała koszulę z łatwo odpinanymi zaczepkami, stanik rozsuwany na zamek, a do tego legginsy, co równało się brakowi dodatkowych guzików w spodniach. Czyżby znała moje zamiary… Telepatia? Zaśmiałem się pod nosem. Nie przerywałem pieszczot. Zabrałem się za jej legginsy, poszło szybko. Złapałem za jej biodra, obdarowując jej brzuch subtelnymi pocałunkami. Zmieniła się ze mną miejscem. Teraz to ona dominowała na górze. Zaczęła lekko przygryzać płatek mojego ucha, a ja jęknąłem z zadowolenia. Po tylu razach już wiedziała, co mnie podnieca i vice versa. Ona wymiękła, jak ktoś całował jej szyję i błądził rękami po jej tyłku, a ja kiedy ktoś bawił się moim uchem i wbijał paznokcie w plecy. Marika zaczęła odpinać moje spodnie, zamek rozsunęła zębami. Popatrzyła w moje oczy i zaczęła je zsuwać z moich nóg. Po chwili wylądowały gdzieś na podłodze. Byłem zadowolony z tego faktu, nie powiem, że nie :D Teraz zabrałem się za jej bokserki. Marika nienawidziła zwykłych majtek, zawsze chodziła w tych kroju bokserek. Z wielkim przymusem zakładała te ozdobne. Po chwili ani ona, ani ja nie mieliśmy na sobie bielizny. Pieściłem dłońmi jej nabrzmiałe sutki i całowałem ją namiętnie. Ona błądziła dłońmi po moich plecach. W międzyczasie wyciągnąłem z szafki nocnej prezerwatywę. Nie chciałem, żebyśmy wpadli. Oboje nie jesteśmy jeszcze na to gotowi Marika niedawno skończyła dopiero 18 lat. Nie chcę zawalić je kariery, ani marzeń. Rozerwałem opakowanie, a następnie Mar założyła gumkę na mojego twardego członka, który już tylko czekał, kiedy będzie mógł zostać wykorzystany. Napięcie seksualne pomiędzy nami rosło z sekundy na sekundę i było trudne do wytrzymania. Znów złączyliśmy się w pocałunku. Nasze języki walczyły wzajemnie o dominację. Marika delikatnie rozszerzyła nogi, dając mi tym znak, że mogę zaczynać. Popatrzyłem w jej oczy. Takiego pożądania jeszcze nigdy w nich nie widziałem. Podobało mi się to. Wszedłem w nią, a ona jęknęła z rozkoszy, więc kontynuowałem i wszedłem całą moją długością. Posuwałem ją na początku powoli i delikatnie, ale nam obojgu to już nie wystarczało. Przyspieszyłem swoje ruchy, a dziewczyna wygięła swoją miednicę, co pozwoliło mi wejść jeszcze głębiej? Teraz już pieprzyłem ją tak szybko, jak tylko mogłem. Gdyby nie głośna muzyka imprezowicze na pewno by nas usłyszeli. Zresztą podobnie jak sąsiedzi i cała ulica… Marika kreśliła paznokciami po moich plecach, co podniecało nie do granic możliwości. Po mojej skroni spływały kropelki potu, a włosy Mariki posklejały się. To zdecydowanie nasz najlepszy seks. Czułem, że jestem już bliski eksplozji. Kilka ostatnich pchnięć i finisz. Marika wygięła się w łuk, a jej ciało przeszedł dreszcz. Nie dosyć, że to był mój najlepszy seks w życiu, to jeszcze szczytowaliśmy razem. To było po prostu niesamowite przeżycie. Opuściłem ciało mojej dziewczyny i ułożyłem się obok niej.

-To było…

-Zajebiste- przerwała mi. Spojrzeliśmy sobie w oczy i znów się pocałowaliśmy- Dobra, czas pod prysznic- wstała, a ja po raz kolejny tego wieczoru podziwiałem jej smukłe nagie ciało. Stanęła w drzwiach i odwróciła się do mnie przodem- No długo mam na ciebie czekać?

-Myślałem, że chcesz iść sama….

-Po co mamy marnować czas na 2 prysznice?- Boże błogosław Polskę za takie dziewczyny jak ta! Wreszcie nie jakaś cnotliwa panienka mi się trafiła takiej to ze świeczką szukać. Ona jest spełnieniem moich fantazji! Nie chcecie wiedzieć, jakich… Chyba każdy facet chciałby taką dziewczynę. A ja ją  mam! Wreszcie mogę ją nazywać moją dziewczyną… Wzięliśmy szybki prysznic, pomogłem Marice wysuszyć włosy, kiedy ona się malowała. Chociaż upierałem się, że bez makijażu też jest dobrze, ale to w końcu dziewczyna -.- Wróciliśmy na dół. Tam na kanapach leżały już pijane osoby, nieliczni bujali się w rytm spokojnej już muzyki. Nigdzie nie widziałem ani Tali, ani Harrego. Nawet nie chcę wiedzieć, gdzie są i co robią… Liam tańczył z Venyą, Zayn popijał alkohol z jakąś blondynką. A Niall? Niall w kącie miział się z Samanthą, czyli już się pogodzili, albo się żegnają. Nie wnikam. Marika pociągnęła mnie do alkoholi. Tam minęło nam kilka kolejek, a reszty nie pamiętam…

__________________________________________________________________________________

                                                                    
Cóż pierwszy raz publikuje rozdział na tym blogu całość napisała Morfine, ale ja dorobiłam tylko końcówkę xD Mam nadzieję, że Wam się spodoba a ja już biorę się za pisanie następnego już w całości mój. Dodam go w przyszłym tygodniu jakoś pod koniec. Teraz na tydzień jadę cieszyć się słońcem i wolnym czasem czyli PARTY TIME <3 do napisania

                                                                                           Wasza Shazti xoxo